اصطلاح ((Publishing Desktop))، كه فعلاً در زبان فارسي معادل ((نشر الكترونيكي)) است، نخستين بار در 1985 در نوشته‌اي از پاول برينرد به كار رفت. برينرد  کارت ویزیت گفت كه براي نشر تنها به دو سخت‌افزار نياز هست: رايانه و چاپگر (پرينتر)، و اگر اين دو را كنار هم روي يك ميز جاي دهيم، عملاً مؤسسة انتشاراتي و چاپخانه را كوچك كرده، در يك اتاق و روي يك ميز قرار چاپ تراکت  داده‌ايم (11 1994,p. Nordpuist, C. L.; Arnston, ). نشر الكترونيكي از دهة 1970 در جهان غرب، و از اواخر دهة 1360 در ايران بتدريج رواج يافت. در دهة 1960 با پيدايش ماشينهاي تحرير مغناطيسي آي.بي.ام.، ماشينهاي تحرير بري تبديل شدن به واژه‌پرداز يك گام بيشتر فاصله نداشت. اين تبديل كه صورت گرفت، براي رواج نشر الكترونيكي، يك گام ديگر لازم بود. رواج گستردة رايانه‌هاي شخصي (PC) و اختراع دستگاههاي چاپگر، بويژه چاپگر ليزري، نشر الكترونيكي را عملاً متحقق ساخت. نشر الكترونيكي پس از رواج، تحوّلي بنيادين در نشر  چاپ کارت ویزیت ايجاد كرد، زيرا تقسيم كار و تخصصها را به هم زد، در شكل، فضا و مناسبات محيط كار دگرگوني به بار آورد، از طول و عرض مؤسسه‌هاي نشر كاست، فاصله‌هاي جغرافيايي را از ميان برداشت.